Er waren eens 3 mannen die wilden zingen maar geen koor naar hun zin konden vinden. Toen hebben ze zelf maar een koor opgericht! Hieronder hun relaas.
Na het uiteen vallen van het Barbershopkoor ‘The Midholland River Blenders’ in Vleuten-De Meern waren de leden (die daarvan nog lid waren) naar andere koren gegaan of gestopt. Derk Okken was naar het Barbershopkoor ‘The Heart of Holland Chorus’ in Nieuwegein gegaan waar hij na een auditie al was aangenomen. Wij, Kees Buitelaar en Leo van de Voorde, gingen het proberen bij een gemengd koor in Houten op verzoek van een vriend van Kees, Arnold Hogenes. Na een aantal repetities bijgewoond te hebben, vonden wij het beiden toch maar niets en besloten we om te proberen in Maarssen een Barbershopkoor op te richten. Tevens namen we contact op met Derk om te vragen of hij er ook wat voor voelde om mee te helpen het koor van de grond te krijgen. Nou daar had hij wel oren naar!
Achteraf beseften we niet wat we ons op de hals hadden gehaald, want het heeft ons vele avonden met praatsessies gekost om e.e.a. op poten te zetten. Wat er allemaal te regelen was: oefenruimte, dirigent, muziek in blad en op cassettebandjes, oprichtingsavond waar en hoe ingevuld (flyers, pers, gastkoor en kwartet en presentator), huishoudelijk reglement met alles er op en aan, enz., enz.
Door contacten met de directeur van de OBS ‘De Sprong’ (nu ‘de Tweesprong’) was de repetitieruimte geen probleem en in de persoon van Hans van Vliet, een barbershopper van het eerste uur, hadden we een goede dirigent gevonden. In het Barbershopkoor ‘The Midland Harmonizers’ uit Ede hadden we een goed gastkoor en twee kwartetten uit dat koor, n.l.‘Night Shift’ en ‘Special 4’ wilden onze oprichtingsavond ook mee opluisteren. Via dit koor en het koor uit Nieuwegein kwamen wij aan een eerste aanzet voor het vaststellen van het huishoudelijk reglement want wij wilden wel goed van start gaan, mede door onze ervaring uit het verleden. Kwaliteit qua zang vonden wij wel een vereiste maar ook een goede onderlinge sfeer vonden we belangrijk.
Voor de presentatie tijdens de openingsavond hadden we Hans Pekelharing op het oog (zo’n beetje de ‘Godfather’ van mannelijk Barbershop in Nederland en een uitgelezen presentator). We waren blij dat hij snel “ja” zei op ons verzoek.
Na zeker twee maanden elke maandagavond (wat ook de geplande repetitieavond zou worden) bijeen te zijn geweest en de actiepunten volgens een strak schema hadden besproken en vastgesteld en naar ons gevoel alles op rails stond, kon er een datum geprikt worden voor de oprichtingsavond: maandag 5 april 1993. Als locatie voor de avond was het S.C.C. ’t Zand gekozen, centraal in het dorp, een uitgelezen plek en daar werd dan ook een afspraak gemaakt. Ook werden toen de bestuursfuncties onderling voorlopig verdeeld: Kees voorzitter, Leo secretaris en Derk penningmeester.
De flyers werden bij de gemeente gedrukt en door ons met de vrouwen over bijna heel de gemeente verspreid. Het waren er duizenden!! Oud-leden uit Vleuten-de Meern werden benaderd. Er werden interviews gegeven en er werd een persbericht opgezet dat aan alle in Maarssen en omliggende plaatsen verschijnende dag- en weekbladen werd gestuurd voor publicatie. Alles werd uit de kast getrokken om zoveel mogelijk publiciteit aan deze avond te geven!
En eindelijk was het dan zo ver!!!! Wij waren erg benieuwd hoeveel personen aan onze oproep gehoor zouden geven. Nou op die maandag, om vijf minuten voor acht, waren er nog maar 5 personen binnen maar om vijf over acht zat de zaal helemaal vol met gasten, zowel mannen als vrouwen (inclusief Arnold Hogenes en nog een aantal mannelijke zangers van het koor uit Houten dat hierna ineens al zijn mannen kwijt was en verder moest als vrouwenkoor!). Het werd een zeer geslaagde avond. De presentator, het gastkoor en de kwartetten hadden daarin een groot aandeel. Zij slaagden ruimschoots in de opzet om het publiek enthousiast te maken voor Barbershop.
|
Het resultaat van de oprichtingsavond was, dat we op de eerste repetitieavond met 18 mannen met dirigent Hans van Vliet konden starten. Na het inzingen en het vaststellen van de stempartij voor eenieder, begonnen we met het instuderen van de eerste Barbershopsong . Dat was “The Old Songs”. Dit nummer wordt nog steeds gezongen aan het begin van iedere repetitieavond. Na afloop werden bladmuziek en cassettebandjes uitgegeven, zodat men thuis de songs kon instuderen.
De dames Joke v.d.Voorde, Gerda Okken, Sacha van Vliet en Justa Buitelaar hadden zich spontaan aangeboden voor het opzetten en beurtelings verzorgen van de catering. Voor de eerste aanschaf van koffie, frisdrank en zwak alcoholische dranken legden zij elk fl.50,- in.
Nog enkele feiten:
- De naam ‘Lake District Sound’ is bedacht door Hans van Vliet.
- Statutair zijn we opgericht op 14 juni 1993 bij notaris Mr. G. Versluis in Breukelen.
- Nog vijf mannen zijn lid vanaf de oprichting.
- Op 14 juni 2013 bestaan we dus officieel al weer 20 jaar.
- Vanaf dat we meededen aan de conventies van DABS zijn we 1x als 5e, 4x als 4e, 1x als 3e en 3x als 2e geëindigd.
Wat gaf het ons een voldoening te kunnen vaststellen dat het ons, na een hectische aanlooptijd, was gelukt om in Maarssen een Barbershopkoor van de grond te krijgen.
Gelet op de behaalde resultaten en de heersende sfeer in het koor, mogen wij stellen dat de gestelde doelen (kwaliteit en goede onderlinge sfeer) zijn gehaald.
Een jaar na de oprichting gaf onze dirigent Hans van Vliet te kennen dat hij ons niet verder kon brengen. Er moest een nieuwe dirigent komen. Dat werd Josina Bleekemolen. Onder haar leiding werd in 1995 een vierde plaats behaald op de conventie in Rotterdam, wat niet gek was voor een debuut. Twee jaar later, in 1997 werd onder de nieuwe dirigent Han Klein Haneveld een vijfde plek behaald.
In 1998 wordt LDS gedirigeerd door twee mensen: de Duitse apotheker Ulrich Gschwind, die speciaal voor het muzikale gedeelte werd aangetrokken, en Riet Kosterman. Zij werd presentation coach, dat wil zeggen dat zij vorm ging geven aan een goede en leuke presentatie van de songs. Ulrich was zeer muzikaal en zong oefenbandjes vierstemmig in, die zijn nog steeds bruikbaar. Hij was een echte barbershopper en kon op imponerende wijze langs de rijen lopen om valse noten op te sporen. Riet zorgde meer voor de warmte in het koorgebeuren en kon heel fanatiek trainen op de bewegingen en expressie van de koorleden. (Lees meer over haar in het aparte hoofdstukje Riet Kostermantrofee.)
In 1998 werd met een zangscore van 59 % onder hun leiding de vierde plaats behaald in Harderwijk met o.a. Sweet Georgia Brown.
Koorperikelen. Barbershop is vierstemmige a capellazang. Dat wordt niet alleen door koren maar ook door kwartetten beoefend. In het koor was ook zo’n kwartet ontstaan, genaamd S(ons) O(f) AP(itch). Hun zangniveau en aparte optredens werden jammer genoeg niet kameraadschappelijk gedeeld met iedereen. Het gevolg was dat er wrijving ontstond tussen het koor, de directie en het kwartet. Een heuse crisis dus ook door verschil van mening tussen enkele koorleden en de directie. Uiteindelijk mondde dit uit in een bestuurswisseling en het vertrek van een aantal leden. Zangtechnisch gezien een aderlating voor het koor maar ook een nieuw en fris begin o.l.v. de nieuwe voorzitter Harrie Lemmens. Latere kwartetten in het koor zoals "Crash" (met 2 van onze koorleden), “Voice Boys” en “Born in Brigthon” waren zo verstandig om iedere belangenverstrengeling tussen koor en kwartet te vermijden.
Wapenfeiten uit rond de eeuwwisseling zijn: een spectaculair optreden op een tandartsencongres in het Kurhaus in Scheveningen in 1997 en een zelf georganiseerde show “Keep your dream alive” in december 1998.
In 1999 belegde het bestuur een succesvolle Open Repetitieavond in het zaaltje achter de Hervormde Kerk. Dit recept is nu nog steeds succesvol: nieuwe mannen komen opdraven op uitnodiging van actieve koorleden. Zij komen tussen het koor te staan en doen mee met de inzingoefeningen en het tagzingen. Uiteraard gebeurde dit toen o.l.v. Ulrich Gschwind en Riet Kosterman, het toenmalige dirigentenduo. Na het inzingen volgde een showtje van enkele songs om het typische barbershopgeluid te laten horen en een uitnodiging om naar de repetitie te komen.
Die avond leverde toevallig veel nieuwe leden op o.a. Frank E. Remco M. Piet vd Stelt en Kees Spaans, maar ook Albert en Jan v B traden toe. Zij zingen, behalve Kees, nog steeds in het koor. Deze vorm van ledenwerving (open repetitie) blijkt nog steeds effectief en wordt ook nu nog toegepast.
Hoofdstuk 3 Naar het buitenland.
In maart 2000 had reisorganisator Theo een bus geregeld naar Bremen om daar als mikewarmer aan de Duitse conventie bij te dragen. Een onvergetelijke ervaring vooral voor de nieuwen in het koor. De sfeer, het optreden in de zaal maar ook daarbuiten en natuurlijk de late uurtjes in de afterglow en in de jeugdherberg waren geweldig. Verbazingwekkend was het om te ervaren dat het bier op een gegeven moment op was!! In Duitsland met een enorme bierfabriek (Beck’s) in de buurt! Later in 2003 zijn we nogmaals naar Bremen gegaan. Ook heel leuk met een hoofdrol voor ons in de afterglow. Achteraf hoorden we dat men LDS te dominant had gevonden. De Beach Boy Medley die we met bewegingen en al enthousiast uitvoerden had kennelijk een zware tol geëist. We zaten er niet echt mee.
Een van de leukste buitenlandse trips was de afvaardiging naar Glasgow in mei 2001. We waren wel vierde op de voorafgaande conventie in 2000 maar mochten in de plaats gaan van de bronzen medaillewinnaar. Een gezellige reis met de boot en de bus en een verblijf in de jeugdherberg van Glasgow. Opvallend was onze luidruchtige rol op de boot waarbij de zangers van Whale City Sound niet gehoord werden. Onze onvermijdelijke conclusie: LDS was véél gezelliger. Leuk om te vermelden is dat WCS toen een score van 62 % had, waarmee ze internationaal op de 6e plaats uit kwamen. Wij werden 8ste met 57%. Op de terugweg was het even schrikken toen Bob Zwitser vanwege een hartinfarct vroeger van boord gehaald moest worden. Is allemaal goed gekomen.
Onze voorlopig laatste buitenlandse reis was in 2005 naar Brighton. We deden daar buiten mededinging mee als buitenlands koor in de BABS-conventie. Geen groot zangsucces maar wel heel gezellig. Reisleider Theo had niet minder dan het Hiltonhotel voor ons verblijf kunnen regelen! In de late uurtjes ontstond spontaan een kwartet in het koor dat (niet toevallig) “Born in Brighton” heet.
THE POWER OF LIFE” Dat was de titel van de laatste show die we in oktober 2001 neerzetten in het Niftarlake College in Maarssenbroek. Groots opgezet met inzet van iedereen. Voorzitter Harrie Lemmens en de showcommissie hadden ervoor gezorgd dat iedereen een bepaalde taak had. Theo Hijman regelde een winstgevende catering. De zaal zat vol en beleefde een hoogtepunt bij de Beach Boy Medley waarbij de meiden van balletgroep de Holiday Dancers als Beach Girl voor het koor flaneerden. Een jaar eerder leverde de conventie in Zaandam ons in november 2000 o.l.v. Riet en Ulrich een vierde plaats op. We zongen I’ve got rhythm en Who’ll take my place.
Naast al deze kooroptredens zijn er door de jaren heen tal van kleinere optredens geweest van de zogenaamde LDSelection, een door Koob van Ravenzwaai bijeen geroepen koortje van 10 à 15 man, dat sfeer geeft aan een particulier feest. Altijd gezellig en spannend. Waar kwam je terecht? Zijn alle partijen goed vertegenwoordigd? Wat “schuift het”?
De selectionoptredens brengen jaarlijks behoorlijk wat geld in het laatje. Heel leuk was een selection-optreden in een villa aan de Loosdrechtse plassen in 2003. Frans Jurgens en Koob hadden een sloep die we gebruikten om ter plaatse te komen. Ook het optreden was gezellig en goed. Wat onderhand een traditie is geworden is het jaarlijkse optreden op de Rode Kruisboot “Henri Dunant”, georganiseerd door Theo en Coby Hijman. Een volledig koor op de boot kan niet dus het is altijd een LDSelection, die na het zingen ook nog afterglowen om de vakantievierende zieken een hart onder de riem te steken. Heel dankbare optredens zijn dat.
Riet Kosterman. Een dieptepunt was het overlijden van onze geliefde dirigent, Riet Kosterman, in september 2003 Ze was al een tijdje wegens ziekte afwezig en kreeg ook met medicijnen geen greep op haar depressiviteit. We waren daar allemaal getuige van toen zij nog een keer voor het koor een praatje hield om uitleg te geven. Haar wanhoop was duidelijk, het was een emotioneel afscheid want niet lang daarna volgde het bericht van haar overlijden. De verslagenheid was groot. Ook in de barbershopwereld was men ontsteld over dit verlies. Ter nagedachtenis en als eerbetoon stelde Holland Harmony de Riet Kostermanprijs in. Een aanmoedigingsprijs voor Presentation (de grootste kwaliteit van Riet) voor koren. (Zie ook H8 Riet Kosterman) De taak van Riet werd overgenomen door Rik Henning, hij was eerder al als repetitor naast Riet benoemd.
Een bijzondere actie was het bootzingen in 2003. Met de open boot van Frank Elast werd de Vecht bevaren van Nieuwersluis tot in Utrecht. Het was krap want we moesten ons over het hele dek verspreiden om een plaats te hebben. Overal werd gezongen tot in het centrum van Utrecht waar het winkelend publiek enigszins verbaasd naar al die mannen in dat kleine bootje stonden te luisteren.
Voor veel mensen was de barbershopdag in Den Bosch in 2005 een nieuwe ervaring. Heel gezellig: zingen in de winkelstraten met andere heren- en dameskoren. Na afloop afterglowen in ons sponsorcafé en een gezamenlijke maaltijd als afsluiting. Een niet-te-missen barbershopevenement waarbij onze deelname om de twee jaar traditie is geworden.
Een volgende mijlpaal was de conventie in Lelystad in 2008. We zongen “If I give my heart to you” en een relaxte uitvoering van “Basin Street blues” Die was zo relaxt dat het ons punten kostte. Pikant in deze uitvoering was, dat we dat deden na een coaching van de Engelsman John Palmer die in Lelystad als jurylid zijn eigen visie op het nummer afkraakte! Dit tot begrijpelijke woede van Peter Iseger. Maar evengoed werden we derde na Whale City Sound en de Southern Comfort barbermates uit Eindhoven.
“Op weg naar Kerst” was de titel van een door LDS georganiseerd kerstconcert in december 2008 in De Ark in Maarssenbroek. Weer was dit een voorbeeld van eendrachtige samenwerking van koorleden: er was een leuke aankleding van de kerk, een powerpoint presentatie, kortom een goed georganiseerd geheel met deelnemende koren en orkesten. Dirigent Peter Iseger bracht enige spanning in het geheel door de pianist van een koor “subtiel” te melden dat hij maar beter niet mee kon spelen; dit uiteraard niet tot voldoening van de pianist, integendeel. Ook dit werd opgelost en het werd een succes.
Het repertoire van Lake District Sound bevatte tot voor kort uitsluitend barbershopsongs, die staan voor vierstemmig a capellazang waarin speciale barbershopakkoorden. Ook in competitievorm werd alleen in barbershoporganisaties opgetreden. In 2009 kwam daar verandering in. We schreven ons in bij de zangkoorcompetitie Zingenzo in Loenen waarbij we de strijd aangingen met andersoortige koren. En jawel, in maart 2009 behaalden we daar de tweede plaats van de 12 koren die meededen. Een zilveren resultaat, goed voor 300 euro in de clubkas. Dit was een eerste succes voor onze nieuwe dirigent, Anita Lagarde. Zij was gekomen na het vertrek van de ambitieuze Peter Iseger die na goed overleg met het bestuur opstapte.
Ook in 2009 ging bijna het hele koor (met subsidie uit de clubkas) naar de door de DABS georganiseerde HACO (= Harmony College). Een intern zangweekend in een kasteel in Heemskerk waarin scholing voor barbershopzangers verweven was. Een sfeervol geheel met veel workshops en afterglow tot diep in de nacht.
Zo schreven een 18-tal mannen zich ook in voor het Waterliniefestival in het Fort Tienhoven. De deelnemende verenigingen moesten o.l.v. een kunstenaar een voorstelling maken gebaseerd op een verhaal. Ga er maar aan staan. Theatermaakster Cyrelle Faillé bombardeerde Jan Mafait, Bert Schutte en Jan v Bergen tot verteller en het koor illustreerde het verhaal met 2 bekende nummers uit ons repertoire. Dit was duidelijk grensverleggend voor onze presentation-vaardigheden. De voorstelling “Toekomstliefde” werd aldus 8x gespeeld op twee zomeravonden. Het was een succes toen, in september 2010.
In 2011 en 2012 heeft de aanvankelijk onervaren Anita Lagarde zich steeds meer tot een uitstekende en betrokken dirigent ontwikkeld. Deze bewering kan o.a. gestaafd worden door goede resultaten. In 2011 legden we beslag op de tweede plaats op de grote conventie (dames en heren tegelijk) in Veldhoven en een jaar later eindigden we weliswaar op de vierde plaats maar onze zangkwaliteit was met 4,6 % gestegen. Daarbovenop wonnen we de Riet Kostermantrofee. Riet kwam als het ware weer “thuis”.
Een bijzonder project was SingAsong in oktober 2011. Langzamerhand werd de koorzangcursus Learn2Sing populair, wij namen de formule over en noemden het SingAsong. We kregen 13 aanmeldingen om onze zangcursus te gaan volgen. Gedurende 6 weken werden zowel apart als samen met het koor 2 songs ingestudeerd. De cursus werd afgesloten met een groot zangfeest in theater ’t Zand in Maarssen. We hielden er eerst 6 en later 2 leden aan over maar boekten winst in sfeer en saamhorigheid. Nu al voor de vierde keer op rij hebben we in december in tuincentrum Vaarderhoogt voor kerstsfeer gezorgd. Een leuk en goedbetaald optreden door Theo georganiseerd.
Door de verschillende opeenvolgende besturen heeft Lake District Sound een stevige organisatie neergezet, die ieder jaar in de Algemene Ledenvergadering geëvalueerd wordt. Naast de bestuurders die veel werk verrichten is er een repertoirecommissie o.l.v. Bob Zwitser en een kledingcommissie waarin met name René Bos en Theo Hijman zich druk gemaakt hebben over aanpassingen in de optreed- en reiskleding. Verder is er een groep die de catering verzorgt. Ook staan veel mannen ingedeeld in een dataschema waarop hun riserbeurt staat vermeld. Die risers moeten naar optreedlocaties vervoerd worden. Van oudsher is Hans Heinsius daarin belangrijk, hij regelt het vervoer met een aanhanger. Vooral onder penningmeester Jelis Steenhof werd de collecte voor het Anjerfonds een jaarlijks terugkomende actie, goed voor zo’n 500 euro inkomsten.
De E-mail is een onmisbaar communicatiemiddel gebleken. Mededelingen, inventarisatie voor optreden, toesturen van documenten gaan allemaal over de e-mailgroep ldsound, al jaren beheerd door Remco Meeuwsen. Die construeerde rond 2000 ook een website, die in 2012 opnieuw opgezet werd door de firma Brandshapers van Ellen Lemmens, die nog steeds webmaster is. Nieuwe songs krijgen we toegestuurd in het programma Noteworthy Composer waarmee je de noten en de tekst zowel auditief als visueel krijgt voorgeschoteld. Belangrijke opmerkingen van de dirigent worden genoteerd en toegezonden. Op dit gebied is Peter ter Woort een kei.
Heel fijn is het feit dat Lake District Sound kan beschikken over een tweede dirigent in de persoon van de zeer ervaren Harrie Lemmens.
Ja, daar komt hij weer, Theo Hijman doet al jaren acquisitie voor het koor en weet zo steeds nieuwe optredens te regelen die onze clubkas versterken. Theo was ook reisorganisator en was en is, samen met anderen, de motor achter de jubileumfeesten. Waar vind je zo’n man?! Alle lustra zijn gevierd in verschillende feestlocaties: “The President” in Maarssenbroek (5 jaar), de “4-Balken” in Haarzuilens (10 jaar) en een bowlingcentrum in Vianen (15 jaar). Ons 20-jarig jubileum komt eraan!
Ieder jaar wordt afgesloten met een door o.a. Harry vd Loo georganiseerde barbecue in de tuin van de familie Heinsius, een gezellig gebeuren waar door de voorzitter wordt teruggekeken op het afgelopen seizoen.
De mannen van het eerste uur kunnen gerust zijn: hun moeite is niet voor niets gebleken, Lake District Sound is een gezond en gezellig mannenkoor met een zekere toekomst. Op naar de 25 jaar!
Jan van Bergen
Derk Okken
Leo van de Voorde
Bob Zwitser
Riet kwam in beeld toen LDS werd gevraagd om als proefkoor te dienen tijdens een dirigentencursus in het voorjaar van 1994. Wij werden aldaar welkom geheten door een charmante dame met een prachtige lach die ons meteen een goed gevoel gaf. Pas in 1997 zagen we haar weer , Ulrich Gschwind en zijn vriendin Riet Kosterman zouden ons de fijne kneepjes van barbershopping bijbrengen en samen de directie gaan doen. Zij woonde al in Maarssen, eerst in Bloemstede en later in een nieuw gebouwde wijk Zandweg-Oostwaard. Blijkbaar zijn er toen contacten gelegd met ons toenmalige bestuur.
Ulrich was weliswaar de hoofddirigent, echter kwam maar om de week vanuit Bremen. Riet stond dan voor het koor in de andere week. Hij was de man met de muzikale “oren” (hoorde alles) en haar specialisatie lag op het gebied van Presentation en zij heeft ons dan ook duidelijk geleerd wat “done” en “not done” was. Voor diverse songs zijn er “bewegingsplannen”door haar uitgewerkt en geschreven, zoals voor Sweet Georgia Brown, I've Got Rhythm, Zippa-Dee-Doo-daa en There's No Business Like Show Business”. De eerste twee deden we ook op de conventies van 1998 en 2000 waar we twee keer 4e mee werden. Riet dirigeerde deze twee uptune songs toen. Met de jaren kregen we steeds meer bewondering voor de gedrevenheid van deze vrouw. Toen de liefde over was en Ulrich vertrok, heeft Riet de touwtjes zelf alleen ter hand genomen. Voor Presentation heeft zij toen z.g. “rowleaders” aangesteld binnen LDS die per rij de bewegingen hielpen instuderen. Op een gegeven moment vroeg ze Bob Zwitser of hij haar wilde assisteren bij het uitwerken van nieuwe choreografieën. Zo zijn die van The Moment I Saw Your Eyes en de Beach Boys Medley ontstaan. De eerste song werd in haar huiskamer gedaan, gewoon kijken wat werkt en wat niet. Zou ons koor dit wel/niet aankunnen en hoe ziet het er uit ? Schrappen en aanpassen..... De Beach Boys Medley is bedacht op een mooie zomerdag op een grasveldje aan De Strook bij de Loosdrechtse Plassen. Gezellig met biertje en wijntje erbij. De mensen moeten gek gekeken hebben naar Bob en Riet die met hun vingers stonden te draaien. De presentationgroep was ook het z.g. “Crea-Team” die de ideeën voor onze “Power Of Life” show van 2001 hebben aangedragen en die door velen in ons koor geweldig zijn uitgewerkt. Deze show was zo vernieuwend in het barbershopwereldje dat bezoekers dit toen hebben bestempeld als “Totaal Entertainment”. Wat was zij trots op het eindresultaat !
Riet was echt “One of the Boys” en maalde er niet om zich tussen haar jongens om te kleden. Altijd perfect en vrouwelijk gekleed èn in stijl. Was altijd aanspreekbaar als iemand thuis of op werk in de problemen zat. Ze was een zuster, een maatje, ze hoorde bij ons. Kenmerkend was ook altijd haar opmerking “geen smoesjes, gewoon doen” als er commentaar vanuit het koor kwam dat iets moeilijk of lastig was.
Met haar hebben we een onvergetelijk trip naar Glasgow gemaakt in mei 2001 om deel te nemen aan de Europese conventie. Velen hebben nooit geweten hoe zij altijd in de weer was voor “haar koor” met voorbereiden en uitwerken van allerlei zaken, terwijl zij tussendoor het land doorkruiste om ook nog andere koren te coachen en cursussen te geven.
|
Haar grootste triomf was onze 2e plaats op de conventie van 2002 in Zaandam. Riet hield van mensen en van het leven. Altijd begrijpend en opbeurend voor diegenen die het slecht ging of minder hadden. Nooit een kwaad woord over anderen en altijd vergevend.
Haar laatste jaar is voor haar heel moeilijk geweest, zij was haar 3 ankers kwijt: haar grote liefde, haar werk en uiteindelijk haar koor. Haar “Power of Life” was er niet meer, haar motto “Love in Music” was vervaagd. Groot was de ontsteltenis toen we haar zelfgekozen dood vernamen. Nu bijna 10 jaar na haar verlies vieren we weer een jubileum. Wij herinneren haar in positieve zin als een gedreven en betrokken dirigent die LDS veel goeds heeft gebracht.
Bob Zwitser
Jan van Bergen
| Jaar | Songs | Mus% | Pres% | Sing% | Total % 2 songs |
|---|---|---|---|---|---|
1995 | 1. Paper Doll | 62.7 | |||
2. Goodbye My Lady Love | |||||
MD: Josina Bleekemolen | |||||
4e plaats | |||||
1997 | 1. Danny Boy | 57.5 | |||
2. Yes, Sir That's My Baby ?? | |||||
MD : Han Klein Haneveld | |||||
5e plaats | |||||
1998 | 1. Girl Of My Dreams | 59.2 | |||
2. Sweet Georgia Brown | |||||
MD: 1. Ulrich Gschwind 2. Riet Kosterman | |||||
4e plaats | |||||
2000 | 1. Who'll Take My Place When I'm Gone | 65 | 64 | 64 | 63 |
2. I've Got Rhythm | 63 | 60 | 62 | ||
MD: 1. Ulrich Gschwind 2. Riet Kosterman | |||||
4e plaats | |||||
2002 | 1. The Moment I Saw Your Eyes | 67 | 66 | 69 | 66.5 |
2. Bright Was The Night | 62.5 | 65 | 69.5 | ||
MD: Riet Kosterman | |||||
2e plaats | |||||
2004 | 1. That's An Irish Lulleby | 66 | 63.5 | 64 | 64.3 |
2 .I Can't Give You Anything But Love | 62 | 65.5 | 64.5 | ||
MD: Rik Henning | |||||
4e plaats | |||||
2006 | 1. Lover, Come Back | 64 | 69.5 | 72 | 67.8 |
2. I'm Beginning To See The Light | 62.5 | 69 | 70 | ||
MD: Peter Iseger | |||||
2e plaats | |||||
2008 | 1. If I Give My Heart To You | 60 | 61 | 62 | 59.3 |
2.Basin' Street Blues | 57 | 58 | 57.5 | ||
MD: Peter Iseger | |||||
3e plaats | |||||
2011 | 1. You Don't Know Me | 63.5 | 62 | 61.5 | 61.6 |
2. You're Nobody Till Somebody Loves You | 63 | 59.5 | 60 | ||
MD: Anita Lagarde | |||||
2e plaats | |||||
2012 | 1. After You've Gone | 66.5 | 68 | 63.5 | 66.2 |
2. Lover, Come Back | 66 | 70 | 63 | ||
MD: Anita Lagarde | |||||
4e plaats | |||||
2015 | 1. Mona Lisa | 63 | |||
2. Everybody Loves Somebody | |||||
MD: Anita Lagarde | |||||
5e plaats | |||||
Van tot
04-1993 04-1994 Hans van Vliet
04-1994 10-1995 Josina Bleekemolen
10-1995 11-1997 Han Klein Haneveld
11-1997 11-2001 Ulrich Gschwind en Riet Kosterman
11-2001 09-2003 Riet Kosterman *
09-2003 10-2005 Rik Henning
11-2005 12-2008 Peter Iseger
11-2008 heden Anita Lagarde
± 1995 heden Harrie Lemmens (als 2e dirigent)
* korte tijd is Riet Kosterman geassisteerd door respectievelijk Jan Karsten en Rik Henning als repetitor.
 |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |
 |  |  |