Hoofdstuk 3 Naar het buitenland.

In maart 2000 had reisorganisator Theo een bus geregeld naar Bremen om daar als mikewarmer aan de  Duitse conventie bij te dragen. Een onvergetelijke ervaring vooral voor de nieuwen in het koor. De sfeer, het optreden in de zaal maar ook daarbuiten en natuurlijk de late uurtjes in de afterglow en in de jeugdherberg waren geweldig. Verbazingwekkend was het om te ervaren dat het bier op een gegeven moment op was!! In Duitsland met een enorme bierfabriek (Beck’s) in de buurt! Later in 2003 zijn we nogmaals naar Bremen gegaan. Ook heel leuk met een hoofdrol voor ons in de afterglow. Achteraf hoorden we dat men LDS te dominant had gevonden. De Beach Boy Medley die we met bewegingen en al enthousiast uitvoerden had kennelijk een zware tol geëist. We zaten er niet echt mee. 

Een van de leukste buitenlandse trips was de afvaardiging naar Glasgow in mei 2001. We waren wel vierde op de voorafgaande conventie in 2000 maar mochten in de plaats gaan van de bronzen medaillewinnaar. Een gezellige reis met de boot en de bus en een verblijf in de jeugdherberg van Glasgow. Opvallend was onze luidruchtige rol op de boot waarbij de zangers van Whale City Sound niet gehoord werden. Onze onvermijdelijke conclusie: LDS was véél gezelliger. Leuk om te vermelden is dat WCS toen een score van 62 % had, waarmee ze internationaal op de 6e plaats uit kwamen. Wij werden 8ste met 57%. Op de terugweg was het even schrikken toen Bob Zwitser vanwege een hartinfarct vroeger van boord gehaald moest worden. Is allemaal goed gekomen.

Onze voorlopig laatste buitenlandse reis was in 2005 naar Brighton. We deden daar buiten mededinging mee als buitenlands koor in de BABS-conventie. Geen groot zangsucces maar wel heel gezellig. Reisleider Theo had niet minder dan het Hiltonhotel voor ons verblijf kunnen regelen! In de late uurtjes ontstond spontaan een kwartet in het koor dat (niet toevallig) “Born in Brighton” heet.